Geschiedenis

Een traditioneel geklede Samen familie met lappenhond uit het Finland van voor 1936

“Vrijwel nergens ter wereld zijn mens en hond zo met elkaar verbonden als onder de barre leefomstandigheden in het noordelijk deel van Lapland. Een gebied waar de zomer kort is en waar de lange bijtende winter de levenden zo dicht bijeen brengt gelijk de jaarringen van een berk in de toendra, het is de hond die het leven van de mens mogelijk maakt”

De Finse Lappenhond (Suomenlapinkoira) is een heel oud hondenras. Duizenden jaren geleden hielpen de voorouders van onze lapjes al mee met de jacht op wilde rendieren. Er zijn hondenskeletten opgegraven in de buurt van Stavanger van 7000 jaar voor Christus. In deze tijd trok het ijs zich terug en raakte het gebied steeds meer bebost. Nomaden trokken het gebied binnen en vormden de basis voor de Samen en de bevolking van het huidige Lapland. Deze nomaden leefden van de jacht en gebruikte hierbij de hond als hulp.

Vanaf  500 na Christus ontwikkelde de Samen zich steeds meer naar een agrarische cultuur (landbouw en de veeteelt). Hiervoor waren rendieren nodig. De rendieren werden dan ook meer en meer getemd en voor verschillende taken ingezet. Daarmee ontstond ook de behoefte aan een hond die geschikt was voor jacht en hoeden in barre omstandigheden.

Rond 1700 moest de oorspronkelijke jachthond omschakelen naar zijn werk als herdershond. De kuddes werden steeds groter en ook de behoefte aan en de waarde van de honden nam daardoor toe. De rijkdom en status van een Samen familie kon je zien aan het aantal rendieren en het aantal honden dat de familie bezat. Voor het verplaatsen van de kuddes naar andere graas gebieden was een hond nodig die dagelijks zo’n 70 tot 150 km kon afleggen andere barre omstandigheden. Deze prestatie kon het beste verricht worden door een wat langere hond met een groot uithoudingsvermogen.

In 1891 wordt voor het eerst gesproken over een Laplandse herdershond. Tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Finse oorlog kwamen de Finse rassen op het randje van de afgrond te staan en waren ze bijna uitgestorven.

In 1945 kreeg dit type hond met al zijn diversiteit in bouw, vacht, staartdracht en hoofdtype zijn eerste rasstandaard. Pas eind jaren ’60 werd de Laplandse herdershond verdeeld in twee rassen: de Laplandse herdershond (Lapinporokoira) en de Lappenhond (Lapinkoira). De jaren ’70 waren een belangrijke periode voor de ontwikkeling van de huidige Finse Lappenhond. Door wijzigingen in de rasstandaard (1975, 1996) werd het verschil tussen de beide rassen steeds zichtbaarder. Pas in 1993 kreeg het ras zijn huidige naam Suomenlapinkoira.

Het ras is tegenwoordig zeer populair in geheel Finland als gezinshond, waarmee allerlei activiteiten worden ondernomen.

Uiterlijk

De Finse Lappenhond is een krachtige en compacte verschijning. Ze zijn iets langer dan hoog met een krachtig gebouwd lichaam en een vrij breed hoofd. De snuit is korter dan lengte van de schedel. De ogen zijn donker en amandelvormig en samen met het vele haar om het hoofd en de oren geeft dat de Finse Lappenhond zijn zachte uitstraling.

De Finse Lappenhond heeft een dikke vacht, die bestaat uit een boven- en een ondervacht. De bovenvacht is lang en stug/grof, de ondervacht is zacht en dicht. De vachtkleuren van de Finse Lappenhond kunnen heel divers zijn. Alle kleuren zijn toegestaan, waarbij een basiskleur (zwart, bruin, crème) moet overheersen.

De Finse Lappenhond kan een vacht hebben die volledig uit een basiskleur bestaat, maar het is ook mogelijk dat de vacht naast de basiskleur aftekeningen heeft in andere kleuren. Een veel voorkomende aftekening is bijvoorbeeld de crèmekleurige halskraag of de stippen boven de ogen bij een zwarte of bruine hond.

Karakter

De Finse Lappenhond heeft een speels, vriendelijk en open karakter. Hij staat bekend als een echte familiehond en is aanhankelijk en trouw aan zijn gezin en zeer vriendelijk en verdraagzaam voor kinderen. De Finse Lappenhond wil niets liever dan bij zijn grote en kleine baasjes zijn en heeft veel trucjes in huis om de aandacht te trekken van zijn baasjes: een speeltje brengen, gezellig kletsen, een natte neus of lik, lekker op zijn rug liggen om op zijn buik gekriebeld te worden. Alles voor een aai over de kop, een lekkere knuffel of een fanatiek spel.

De Finse Lappenhond wordt pas echt blij als hij naar buiten gaat om samen met de baasjes iets te gaan doen: een lekkere wandeling in de natuur, lekker spelen met andere honden, speuren, schapenhoeden of een andere hondensport. Als ze maar lekker samen bezig met de baasjes. De Finse Lappenhond leert snel en omdat ze graag samen activiteiten doen met het baasje zijn ze makkelijk te trainen. Wel hebben ze veel afwisseling nodig. Na een paar keer dezelfde oefening kennen ze het trucje wel en gaan ze iets anders doen.

Net als de andere oertypen is de Finse Lappenhond een nieuwsgierig, zelfstandig en eigenzinnig ras. Verwacht geen volgzame hond die altijd de commando’s netjes meteen opvolgt. Hij maakt eerst af waar hij mee bezig was of gaat eerst die andere veel te interessante dingen onderzoeken voordat hij luistert naar het baasje. Vind de Finse Lappenhond een commando niet belangrijk genoeg, dan volgt hij deze niet op…..de Finse Lap weet het toch beter. Niet altijd handig op bijvoorbeeld een training, maar wel zo humoristisch.

De Finse Lappenhond is een gevoelige hond en heeft daarom een zachte en consequente opvoeding nodig.